“Art is not what you see, it’s what you make others see”

Theater gaat maar deels om de visie van de maker, het gaat met name om wat jij persoonlijk erin ziet. Ieders verhaal zal anders zijn. Wat daarna volgt, is in feite een mooi dialoog tussen de makers en het publiek.

Als voorbeeld nemen we het theaterstuk “Lavendel”, in opdracht van Hogeschool Utrecht, dit leverde echt veel reacties op bij zowel studenten als docenten. “Goed gedaan, knap gespeeld, levensecht, té echt, het kwam dichtbij, super confronterend, té heftig”, zelfs “moet dit nou” en “grensoverschrijdend.”

Professor Erik Scherder laat in zijn film “Hoe kijken naar kunst werkt” zien wat het effect is op de werking van spiegelneuronen. In theater worden deze neuronen geprikkeld. Iets gezien in het theater is in de hersenen dus ook echt beleefd! Logisch dat de voorstelling “Lavendel” als heftig werd ervaren, dat was namelijk de bedoeling. Wel is dit voor ‘iemand’ helaas de realiteit. Maar heel vaak merk ik dat wij studenten niet durven te confronteren met verdriet, pijn en onrecht in deze wereld. Sturen we ze dan niet met een schijnwerkelijkheid het pedagogisch veld in?

De reacties deden mij terugdenken aan een essay van Edith Jansen, ’Met andere ogen’, dat ik in 2013 heb gelezen. Haar essay is een pleidooi voor meer kunst kijken op de basisscholen. Wat dus een pleidooi is voor meer theater in het gehele onderwijs. Een voorstelling geeft mogelijkheden om te kijken naar jezelf en de wereld om je heen, perspectieven van een ander horen en bewust in het moment aanwezig zijn. Een middel bij uitstek om te reflecteren. Receptieve kunst leert je de werkelijkheid zien door de ogen van een ander.

Alleen maar een voorstelling zien is niet voldoende voor een optimale leerervaring en daar gaan we natuurlijk wel voor!

Een voorstelling wat jou niet loslaat, wat zich vastbijt in jouw gedachte, onder je huid gaat zitten, wat discussie oplevert… is mijn inziens een top voorstelling. Als we daarna aan de slag gaan met voorbereiden, bespreken en reflecteren, dan wordt het een leerervaring om niet meer te vergeten.

———

“Lavendel” is een voorstelling speciaal gemaakt voor de opleiding Ecologisch Pedagogiek, Hogeschool Utrecht. De voorstelling is op basis van studiemateriaal, actuele casussen en input van de drie jonge acteurs (16, 17 jaar) samen met de regisseur geschreven. De thema’s seksualiteit, groepsdruk en grenzen kwamen aan bod.

Op dit moment is BO!NK Theater een nieuw stuk, “verborgen armoede”, aan het maken op basis van studiemateriaal. In dit stuk spelen wederom jonge acteurs van 18, 16, 14 en 12 jaar.